Soms vraag ik me af waarom er zoveel commentaar wordt gegeven op een ander?
Onze maatschappij is zo verzuurd geraakt doorheen de jaren. Voor elke ontevredenheid vindt men wel een manier om een kop van jut aan te duiden:
De minister, een partner, ons eigen kind, een ouder die ons anders had moeten opvoeden, een leerkracht die een leerling ongepast viseert, …. Etc. Nergens zie je dan staan: Het zou kunnen dat ik:
- Het niet meer aankan
- Er genoeg van heb
- Het me niet meer zie doen
- Niet om mijn beste functioneer
- …
We wringen ons in 1001 bochten. Een gevecht met een hogere macht kan nooit gewonnen worden door één persoon. Deze wordt ook niet gewonnen door deel te nemen aan een massaal groepsevenement. Ik meen me te herinneren dat er vorige maand een staking ontstond bij de havenarbeiders. Deze week kwam het onderwijs met hun ongenoegen in de pers. Het grappige is ik zie dat de media de geïnterviewde mensen zelfs niet laat uitspreken. Men krijgt in deze gejaagde tijd niet de kans om werkelijk begrepen te worden. Dus zoeken we via bondgenootschap meer mensen die ons gelijk geven in onze ontevredenheid. De dingen die goed gaan worden zelden gedeeld. Interessant toch? Tussen alle zogezegde leuke foto’s, gesponsorde berichten en zwaaiende handen spreken we meer dan 85 procent in onze dag negatief met elkaar. Hoe kunnen onze kinderen ooit leren dat de wereld best oké is onder alle omstandigheden? Dat we hen horen bij te sturen waar nodig? Heb je al eens naar het nieuws gekeken? Welke succesverhalen worden daar eigenlijk gedeeld? De wereld wordt bang gemaakt. Langs alle kanalen.
Dat het anders kan en mogelijk is blijkt minder onder de loep genomen te worden. Het is ook niet zo dat er een vak als: “Gelukskunde” op school bestaat. Het mist zich in de wereld aan een duidelijk kader. Een methodeloze methode die ten alle tijden aanwezig is en waar wij als mens weinig weet van hebben. Tenzij je bij een coach of trainer komt. Deze zal je de juiste vragen gaan stellen om je probleem kleiner te houden en dat wat goed gaat eerder te gaan delen. Je doelen worden besproken. Waar wil je naartoe? Niet wetende dat er voorbij de dualiteit in het leven een levenskracht in ieder van ons heerst die het iedereen gemakkelijker kan maken.
Indien je meer wil weten?
Welkom op zaterdag 11 mei:
Recente reacties