Toegegeven? Ik kan het weleens op mijn heupen krijgen van mensen die vergeten van waar ze komen. Ik merk dit ook op in de praktijk bij mensen die me vertellen, dat er collega’s zijn met 30 jaren ervaring, die niets willen delen aan een nieuweling op de werkvloer. Bij benaming speelt er wel vaker een generatiekloof tussen mensen op dat gebied. Waarom moeilijk doen als het makkelijk ook kan, lijkt wel een motto die op het lijf geschreven is.
Persoonlijk lijkt het me een mooie eigenschap om NIET te vergeten van waar je komt. Als je terug kijkt, kun je gemakkelijker groei ervaren. Als grootouder(s) deel je bijvoorbeeld dingen uit je kindertijd over hoe de wereld er destijds anders uitzag. Moesten zij vergeten zijn vanwaar ze komen, zouden ze geen leuke herinneringen met ons allen kunnen delen.
Ieder van ons was ooit starter in het leven. Met elk onze eigen bagage of rugzak. Ik denk dat het goed is dat mensen op de werkvloer openstaan om elkaar beter te leren kennen, inclusief elkaars valkuil. Niets mis met die vorm van verbinding. Niets is zo fijn dan aanvaard worden door je collega’s, toch? Het zet je sneller met 2 benen uit het bed.
Voor die mensen die je hebben grootgebracht wil ik zeggen: “je deed/doet het goed. Niemand kreeg een handleiding bij de geboorte hoe het spel des levens zou werken. Tegen de mensen die het moeilijk hebben om “om te gaan met collega’s” op welke manier dan ook, wil ik zeggen:
Vraag eens een gesprek aan en ik wil gerust even met je mee kijken, denken!
Welkom: www.ellensomers.be/contact
Recente reacties